Historische klus met toekomstperspectief

Ondanks een hippe Markthal en een spiegelend kunstdepot steelt Rijnmond niet alleen de show met futuristische spierballenarchitectuur. Eén plaatsje onder de rook van Rotterdam biedt namelijk dapper weerstand; het voormalige vissersstadje Vlaardingen. De stad is bestuurlijk nog altijd zelfstandig, maar feitelijk opgeslokt door het uitdijende Rotterdam dat er al jaren op kauwt, maar het nog altijd niet heeft weten te verteren. En daardoor gebeuren er in Rijnmond nu tegenstrijdige dingen. Rotterdam racet de toekomst in, terwijl Vlaardingen juist het verleden opgraaft.

In de Vlaardingse Broekpolder is namelijk iets opmerkelijks aan de hand, iets tegennatuurlijks. Er wordt daar tegen de wijzers van de klok in gebouwd. In dit natuurgebied tref je geen architecten met een grootse toekomstvisie, maar experimenteel-archeologen van de Rijksuniversiteit van Leiden die op basis van elders gevonden paalgaten terugkijken in het verleden. Zo reconstrueerden ze het 11^e-eeuwse Rottahuis, een boerderij waarvan de schamele resten onder de Markt in Rotterdam zijn teruggevonden. Nog verder terug in de tijd kusten ze zelfs een stalhuis uit de Vlaardingencultuur (ca. 3000 voor Christus) tot leven. En op dit moment verrijst het 4000 jaar jongere Spijkenissehuis, nog zo’n weldoordachte reconstructie op basis van een niet-complete archeologische legpuzzel. Architectonische deductie, zeg maar.

De drie constructies met hun rieten kappen prikkelen de nieuwsgierigheid van recreanten in de Broekpolder. Op zondag is het complex open en kunnen ze hun licht opsteken, soms geholpen door reenactors die het leven van onze voorvaderen dunnetjes overdoen. De reacties zijn enthousiast. Dat geldt ook voor de scholen die Masamuda, zoals dit archeologische erf is gedoopt, aarzelend beginnen te vinden. Iedereen is het erover eens: Masamuda is uniek in Rijnmond.

Masamuda is letterlijk ontsproten aan het brein van Jeroen ter Brugge en Jurrien Moree. Beide initiatiefnemers delen een archeologische achtergrond en zijn er in geslaagd om samen met de Rijksuniversiteit en enthousiaste vrijwilligers een grotendeels verteerd verleden weer tastbaar te maken. Daarmee hebben ze een geweldige educatieve buitenruimte gecreëerd. Een rijke leeromgeving met volop kans voor onderzoekend en ontdekkend leren. Kortom, een educatief schot voor open doel, maar het ontwikkelen van educatief materiaal en het binden van scholen kost tijd en vraagt om structurele inzet, wat lastig is als je moet leunen op de spaarzame tijd van vrijwilligers.

Aan mij de eer om voort te bouwen op het uitstekende voorwerk van Jeroen, Jurrien en hun archeologische medestanders. Dankzij subsidie van het Fonds voor Cultuurparticipatie kan ik worden ingeschakeld om de educatie van Masamuda te vitaliseren. Een historische klus met toekomst, waar jullie op deze plek meer over gaan lezen.